Beelden van Bussum

Denkend aan Bussum komen herinneringen en bepaalde beelden weer naar boven.

Met echte beelden kreeg ik thuis te maken. We hadden in ons huis in Bussum een groot beeld van gips. Het stelde Christus voor die op zijn hart wees. Voorts een kruisbeeld waarop Jezus vol smart was weergegeven.Verder hadden we nogal wat kleine bibelots in de kamers staan, waaronder fijne witte beeldjes van biscuitporselein. Diverse beeldjes misten onderdelen doordat ze tijdens het spelen met een ballon of een onhandige beweging met de stofdoek waren afgebroken !

Een tweede kennismaking met beelden was in de H. Hartkerk. Naast een groot kruis in de abscis stonden in de kerk verschillende levensgrote, stenen beelden van Heiligen. Obligaat waren in een R.K. kerk de beelden van Maria en Josef en in de zijbeuken stonden half-reliëfs van de kruiswegstaties.

Bussum was in mijn jeugd niet voorzien van imposante standbeelden op pleinen of voor belangrijke gebouwen. Als jongetje was ik wel onder de indruk van het bronzen standbeeld van Wilhelmina te paard zoals op het Rokin in Amsterdam. Het vreemde getordeerde beeld met gat van Zadkine in Rotterdam kon ik als kind toen nog niet echt waarderen. Een standbeeld van Wilhelm Tell, dat ik als jongen tijdens een vakantie in Zwitserland zag, vond ik toen wel prachtig. Dat was een echte held die compleet met zijn befaamde kruisboog over zijn schouder en zijn geredde zoon aan zijn hand, stond afgebeeld. Het spannende verhaal, dat mijn vader me eerder had verteld kreeg nu, in het beeld, echt vorm.

Een bijzondere betekenis kreeg voor mij het beeld voor de gevallenen, dat staat aan de Frederik van Eedenweg in Bussum. Met mijn vader bezocht ik vele jaren de Dodenherdenking die rondom het beeld werd gehouden. Hier werd een moment stil gestaan bij het feit, dat onze vrijheid door inzet en offers van medemensen was herkregen. Het langgerekte standbeeld van de vrouw die een bouquet  vasthoudt, staat in mijn geheugen gegrift.  Van het mooie beeld gaat een serene rust en plechtige uitstraling uit, die mijns inziens past bij een stemmige herdenking. De verhalen van mijn ouders, die de Oorlog hebben meegemaakt, kregen ook hier vorm en gestalte in een beeld waar Bussum trots op kan zijn.
Tijdens de minuten van stilte bij het beeld tijdens de Dodenherdenking, zag ik voor mijn geestesoog hun tastbare herinneringen van de oorlog voorbijkomen: de Ausweis van mijn toen jonge vader, voedselbonnen, een mes en een vork van Duitse militairen voorzien van de adelaar met een hakenkruis, een grote patroonhuls van luchtafweergeschut en een loden pin van een zeemijn.

Beelden kunnen herinneringen en emoties oproepen. Die behoeven niet altijd plechtig of tragisch te zijn. De gemeente Bussum stelde een fraai beeld op nabij de rotonde van het station Bussum Zuid Met drie galopperende paarden, gevat in een wervel van brons, heeft de kunstenaar een beeld weten op te roepen van dynamiek van het langsrazende verkeer en de drukdoende mens. Ook ik zoefde als jongen op mijn brommer langs het beeld als ik van of naar Bussum ging. Als ik nu dat beeld 'Paardenkracht' passeer, realiseer ik me dat ook mijn leven in galop voortgaat en de contouren van Bussum langzaam in de verte laat verdwijnen.