Kun je nog zingen?

In mijn jeugd in Bussum begon het koninginnedag programma altijd met een ‘aubade’ bij het stadhuis. Ik ben er nooit bij geweest maar ik vind het wel een mooi woord. Wikipedia zegt ervan: ‘Een aubade is het toezingen van een geliefde of een vorst in de vroege morgen. Een typisch Nederlandse traditie is een aubade op Koninginnedag waarbij het volk de koningin toezingt. In het algemeen treedt de plaatselijke burgemeester als vertegenwoordiger van de koningin op.

Op de Lagere school kregen we ook zangles, en ik herinner me dat we wel regionale volksliederen leerden. “Er ligt tussen Dinkel en Regge een land, ons mooie en nijvere Twente” en "Waar in het bronsgroen eikenhout" Ook de melodie ken ik nog. Verder werd er vol overtuiging gezongen met Sint Nicolaas, vooral door de ‘gelovigen’ in de hoop op ‘iets’ in de schoen! (O, kom er eens kijken !) Dan had je natuurlijk Kerstmis waarbij ook in de kerk aan zogenaamde ‘Volkszang’ werd gedaan. Stille Nacht, Er is een roos ontsprongen., Nu syt wellecome..enz. Als koorknaap voegde ik daar de nodige religieuze stukken aan toe b.v. Magnificat, Tantum Ergo en Ave Verum.

Op de radio hoorde je befaamde koren als ‘de Leidse sleuteltjes’,”Jacob Hamel”en “Sweet Sixteen” bekend van “Peter is mijn ideaal…”. Natuurlijk zongen wij ook allemaal uit volle borst: “In de bus van Bussum naar Naarden…” en het liedje van Max van Praag “Als ik tweemaal met mijn fietsbel bel… of van Eddy Christiani "Mijn achterband is wel wat zacht…maar het geeft niet lieve pop…Spring maar achterop.Tijdens de afwas zongen mijn zussen in de keuken meerstemmige liedjes of canons. Ik vond het echt heel kunstig en mooi.

Bij het doorzoeken van mijn boekenkast viel er laatst opeens een klein, dun boekje op de grond. “Kun je zingen Zing dan mee!” Ik bladerde het wat door en kwam liedjes tegen die ik ook mijn moeder vroeger wel in Bussum had horen zingen. Mijn moeder zong graag en in haar jeugd had zij ook wel ‘voorgedragen’ Ik begreep dat het een ouderwetse term was voor toneelspelen, zingen of iets declameren. “Zonnetje gaat van ons scheiden” (het avondklokje) en “Holland ze zeggen.” waren liedjes die mijn moeder wel liet horen. Bij ons thuis ging het zang-repertoire langzamerhand wat veranderen door de komst van een zogenaamde koffergrammofoon. Een van mijn zussen kocht zo’n klein pick-upje waarbij het deksel dienst deed als luidspreker. Nederlandse liedjes werden toen vervangen door engelstalige nummers van o.a.‘The Everly Brothers’.

Onlangs kreeg ik bezoek van wat oudere kennissen en ik toonde hen het liedboekje. Op mijn vraag of ze bijvoorbeeld “Zonnetje gaat van ons scheiden, avondrood kleurt nu het veld” nog kenden werd onmiddellijk het lied vol overgave aangeheven. Zo herleefde de sfeer van mijn Bussumse jeugd. Geldt niet het gezegde ”Zingen houdt jong “?