De Mol

Lang voordat ‘Linda’en ‘John’ bekend zouden worden kreeg ik de twijfelachtige eer, bekend te worden met ‘mijn Mol’. Dat zat zo.
Op één van mijn fietstochten rond Bussum, zag ik plotseling een mol de weg oversteken. Ik kende het dier van plaatjes en zijn bekende molshopen, maar ik levende lijve had ik nog nooit een Mol gezien. Ik ving het beestje en deed hem, hevig tegenstribbelend in mijn zak. Ik wilde het beest thuis nog eens goed bekijken en trots aan mijn ouders laten zien. Thuis gekomen deed ik het molletje in een emmer, die van binnen te glad bleek voor het beestje, om eruit te komen. De mol was een wonder der natuur, voorzien van korte zwartgrijze pels en twee sterke graafpoten wist het dier, waarop ik geen ogen kon ontdekken, het zijn leven lang in de donkere, koude grond vol te houden op een menu van regenwormen. Doe dat maar eens na!
Mijn zussen vonden het allemaal maar eng en zielig en nadat ook mijn moeder een blik vol mededogen op het rondkrabbelende ‘bontje’ had geworpen, werd mij geboden, het beestje weer los te laten. Ik ging naar onze achtertuin en zette de mol op een mooi stukje rulle grond neer. Als een raket boorde het beest zich in de grond om niet meer te verschijnen. Daarmee was de kous af, dacht ik.

In mijn jeugd werd er in Bussum al veel aandacht aan tuinen geschonken en je zag en hoorde overal tuinmannen aan het werk. Die verplaatsten zich toen nog met een bakfiets. Onze nieuwe buren, ook tuinliefhebbers, hadden een echte tuinarchitect in de hand genomen, om de achtertuin eens een nieuw aanzien te geven. Een tuinbedrijf was daarna meerder dagen aan de gang gegaan om een en ander vorm te geven. Inderdaad was de tuin mooi geworden en met behulp van plaggen was een prachtig felgroen grastapijt gelegd, een lust voor het oog.

Wat daarna gebeurde zou een pijnlijke wending geven aan mijn naam als natuurliefhebber. Wat gebeurde? Mijn moeder raakte in gesprek met de nieuwe buurvrouw die zich beklaagde over het feit dat de zo juist aangelegde, kostbare tuin werd omgeploegd door een mol !! Oohhh…. de Mol van Ton, scheen mijn moeder zich te hebben laten ontvallen, niet alleen de mol, maar ook de beer was nu los! Ik werd door mijn ouders streng aan de tand gevoeld over mijn verrichtingen met de mol nadat hij aan den volke vertoond was. Ik vertelde eerlijk mijn verhaal en er zat niets anders op om de mol met een klem bij onze buren weg te vangen.
Met schaamrood op de kaken verscheen ik met mijn vader en de mollenklem bij de buurvrouw. Ik bood netjes mijn excuus aan en de val werd door mijn vader geplaatst. De buurvrouw vatte het bizarre verhaal sportief op. Zand erover! De volgende ochtend bleek de mol al in de val gelopen te zijn en ik voelde me opgelucht en schuldig tegelijk. Het gazon van de buren werd verder gespaard, de mol was gaan hemelen. Als ik nu een molshoop zie moet ik wel altijd denken aan mijn Bussums avontuur ENDEMOL.