Winterpret
De winters in mijn Bussumse jeugd waren in mijn herinnering streng en lang. Wellicht speelde een rol dat dubbele ramen en andere isolatie vormen nog niet algemeen waren. Ook centrale verwarming had nog niet iedereen en er werd gestookt op kolen of olie en soms waren maar enkele vertrekken in huis van zo’n kachel voorzien. Je moest dan ook niet gek opkijken als in een strenge winter ’s morgens de ijsbloemen op de ramen stonden.
Te meer genoten we als kinderen van de sneeuw- en ijspret. Op het ijs leken rang en stand weg te vallen, hier voerde plezier en schaatsvaardigheid de hoofdtoon. Die schaatsvaardigheid leerde ik in Bussum op de waterpartij van wandelpark ‘het Mouwtje’. Vooral het deel langs de Frederik van Eedenweg was daarvoor geschikt. Er bevond zich daar ook een soort meervormige waterpartij waar vrijwilligers het ijs wat veegden. Ook vanaf de weg was het schaatsgebied goed te bereiken en er schaatsten meer mensen zodat het ook veiliger was.
Het eerste krabbelen deed ik op houten schaatsjes, die met van die oranje linten ondergebonden werden, maar toen ik ouder werd en echt kon schaatsen kwamen ‘Noren’ in zicht. Eerst ‘Houten noren’ van de Friese firma Nooitgedagt, later de echte stalen noren, zoals ons idool Ard Schenk die had. Schaatsen kon je kopen bij metaal-en sportzaken in Bussum en ik kocht ze bij metaalhandel Klück, in de Kapelstraat.
Wilde je echt snelheid maken met schaatsen, dan waren de ijsbaan op het Laegieskamp en baan ‘Het Koeienbad’ aan de Meerweg de aangewezen plaatsen. Het Laegieskamp kende ook verlichting en er werd populaire muziek ten gehore gebracht. Het middendeel van de Laegieskampbaan was gereserveerd voor de kleintjes en de meisjes die op witgelaarsde kunstrij-schaatsen meer poseerden, dan feitelijk schaatsten. Met kekke kleding waren ze een eyecatcher voor de mannelijke tegenpolen die met ‘pootje over’ en met een mooi uitgevoerde slag, indruk probeerden te maken op de meisjes. Andere jongens hadden stoere ijshockey-schaatsen, ook al een evolutie ten opzichte van de traditionele houten schaats. Koek en zopie was aanwezig dus iedereen blij, ondanks de kou. Vraag was wel hoe lang die ijspret zou duren dus je moest er maar direct van profiteren. Voor de echte cracks waren de Ankeveense plassen en plassen en sloten bij Kortenhoef de aangewezen plaatsen voor hele tochten !
Met sneeuw had het sportpark Bussum-Zuid nog een verrassing in petto voor de jeugd in dit gebied. Kern van dat park werd gevormd door en veel hoger gelegen zandheuvel, waarin zich kazematten bevonden, naar ik meen, resten van de Stelling van Amsterdam. Met sleeën van allerlei soort en maat en met één of meerder passagiers erop, kon men mooi van de met sneeuw bedekte hellingen afroetsjen. Naast de traditionele houten slee met zo’n gebogen voorzijde, had je kinderen die zelfs de beschikking hadden over een bestuurbare slee. Ondanks dat maakte sommigen met hun slee vreemdste buitelingen als ze dwars op de helling kwamen te zitten. Ook omstanders konden zo genieten van een voorloper van het populaire TV programma “Fiets hem erin”. Hier gold: “Glij hem eraf ” Kortom plezier en winterpret voor iedereen.
Ook wandelingen in de bossen rond Bussum waren prachtig. Niet alleen de sneeuwbedekking en het bijzonder licht gaven een feeërieke sfeer, ook het geluid werd gedempt, waardoor je je in een wit sprookjeslandschap waande. Wat was Bussum dan mooi !