Vissen

De Kapelstraat in Bussum heeft voor mij een speciale binding met ‘vissen’ . Allereerst omdat ik mijn eerste vishengel daar kocht. In de bedoelde winkel verkocht men behalve hengels en andere visbenodigdheden ook dierenartikelen. Buiten stonden tegen de pui, een bos van de felbegeerde bamboe hengelstokken en het lukte mij met geld van een verjaardag zo’n mooie hengel te kopen. Natuurlijk werd erbij ook een mooie, kleurige dobber gekocht en zelf maakte ik van een blikje een ‘pierenbakje’ voor de aas. De regenwormen zocht ik zelf in onze tuin.

In de Kapelstraat waren in mijn jeugd meerdere winkels die zich met ‘vissen’ bezighielden en met veel belangstelling keek ik hun etalages. Een andere winkel verderop in de Kapelstraat, aan de zijde waar toen ook de Bussumse Krant gevestigd was, had zich gespecialiseerd in aquariumvissen. Je kon er de meest wonderlijk gekleurde vissen bewonderen maar ook de maanvis en de guppies. Zelf had ik ook een aquarium gemaakt van het glazen binnenwerk van een accubak. Mijn aquarium was gevuld met guppies, de black mollie en neon tetra’s die ik via vriendjes had gekregen.

Het vissen met een hengel was echter van een geheel andere orde en hier werd het jachtinstinct gewekt. Jachtgebied werd gevormd door de waterpartijen van ‘het Mouwtje’. Gewapend met hengel, wormen, brood en een leefnet toog ik naar een goede plek die was gevonden achter het monument voor de gevallenen in de Tweede Wereldoorlog. Ik keek dus uit op de Frederik van Eedenweg. Vol bewondering keek ik in de emmers van leeftijdsgenoten die met trots hun vangst lieten zien. Meestal bestonden die uit kleine voorntjes, een enkele blei of soms ook een baarsje of karpertje. Mijn oog was echter gevallen op de vangst van een volwassen man die een grote paling had weten te verschalken. De man vertelde mij dat de paling hem goed zou smaken !

Na een zogenaamd palingtuig te hebben gekocht, (een dobber bestaande uit meerdere rood- wit gekleurde balletjes) in de bekende winkel in de Kapelstraat kon mijn visbeurt in het Mouwtje beginnen. Een visvergunning was wel nodig en die haalde ik op bij het Politiebureau dat in mijn tijd in een grote villa was gevestigd. En jawel, trots kon ik mijn moeder ook zo’n grote paling die ik zelf gevangen had, presenteren. Speciaal werd de vangst voor mij gebakken. Een heerlijk gerecht dat ik met een boterham opat. De heerlijke smaak van deze paling uit ‘het Mouwtje’ staat me na zo’n veertig jaar nog steeds bij !